اینجا خانه ما| پایانی بر سناریوی خشکسالی!

علی که چیزهایی درباره کم آبی و تاثیرش بر زندگی ما آدم ها شنیده، دارد آسمان ریسمان به هم می بافد و جوری درباره قحطی حتمی و قریب الوقوع صحبت می کند که من هم ته دلم خوف می کنم.

- گروه زندگی: این روایت جریان زندگی است، زندگی در خانه ما! - حالا پس چی میشه؟ - چی، چی میشه؟ سبزی کوکو های تازه و قبراق را راهی پاکت فریزری می کنم و سوال علی را با سوال جواب می دهم.

او هم فوری می گوید: - وضعیت آب دیگه.

تابستون خشکسالی میشه یعنی؟ همان طور که چمباتمه زده، دستش را زیر چانه ستون کرده و انگار دارد روزهای بی آبی را در ذهنش تصور می کند، سوال می پرسد و بعد بی آنکه فرصت پاسخ به من بدهد، سوال های بعدی را رگباری ردیف می کند.

- خشکسالی دقیقا چطوریه؟ یعنی دیگه آب تو لوله ها نیس؟ حیوونا از همون اول می میرن یا طول می کشه؟ اون وقت ما چی بخوریم وقتی نه گیاهی هست، نه حیوونی؟ آهان، مام می میریم دیگه.

البته نه ها! ما می تونیم بریم کشورای دیگه، همه جا که خشک نشده! مامان به -نظرت کدوم کشور بریم خوبه؟ اندونزی انگار خیلی مسلمون داره، من نظرم روی اندونزیه! کشوی فریزر را که حالا بسته سبزی را در خودش جا داده، هل می دهم عقب و در فریزر را با تقه آرامی می بندم.

آسمان ریسمان های علی تمامی ندارد.